Het verhaal van de ellentrieken machien*

Morgen ben ik jarig, maar kijk eens wat een ongelooflijk cadeau ik al kreeg?

Mijn eigenste eigen gloednieuwe naaimachine! Blij dat ik ermee ben, niet normaal! Tot nu had ik geen eigen machine: ik stikte op de machine van mijn bomma, die ze eigenlijk aan mijn zus schonk, maar die wel permanent in mijn huis staat. Dat was -en is nog altijd- een oerdegelijke Bernina die al 10-tallen jaren dienst doet.

Maar toen mij gevraagd werd wat ik wou voor mijn verjaardag & moederdag, begon ik toch te dromen van een eigen machine. Want na een aantal jaren heb ik nu precies toch wel door dat het naaien voor mij meer dan een voorbijgaande opvlieging is. En daarbij wil mijn zus haar machine terug.

Ik heb volledig zelf mogen kiezen. Mijn voorbereidend onderzoek deed mij twijfelen tussen een Bernette 92e en een Bernina Activa 210. En met wat ging ik buiten? Een Bernina B330! "Ze hebben er u opgelegd!" of “Hoe is dat gebeurd?” hoor ik u denken. Dat zal ik hier eens haarfijn uitleggen, want wie weet heeft iemand er nog iets aan.

Het kwaliteitsverschil tussen een “echte” Bernina en een Bernette is echt wel groot. Enkele voorbeelden: het binnenwerk van een Bernina is metaal, dat van een Bernette plastiek. 6 lagen canvas is voor een Bernina geen probleem, een Bernette heeft het er hoor- en zichtbaar moeilijk mee. Na 2 minuten in de winkel: exit Bernette.

Dan dacht ik dus: een Bernina Activa 210. Maar dat was zonder de verkoper gerekend. Die wou mij ook “efkes” de Bernina B330 tonen. Ah ja, want daar dienen verkopers voor. Maar aangezien die bij mij spontaan een wantrouwen opwekken, vuurde ik een salvo -natuurlijk zeer kritische- vragen af.

Dit zijn mijn conclusies: de Activa 210 en de B330 hebben beiden dezelfde motor en binnenwerk. Het verschil is dat de B330 een iets recenter model is, meer computergestuurd en met enkele handigheidjes zoals een alfabet (zéér handig als moeder), een reproduceerbaar knoopsgat (zeer handig, mezelf kennende) en wat meer siersteken (was voor mij nu niet van belang). De andere modellen uit de Activa-reeks (de 220, 230 en 240) worden niet meer gemaakt, en dus moet je naar de 3-reeks als je meer opties wil dan dat er op de 210 zitten (ik ben hier precies over auto’s bezig).

Ik heb lang getwijfeld, maar aangezien dit de enige machine is die ik waarschijnlijk ooit in mijn leven zal moeten kopen krijgen (herinner u de machine van mijn bomma), dacht ik: laten we eens zot doen. Bovendien vond mijn man “die rechtse toch wel mooier”, dus kan ik het nog altijd op hem steken dat we de duurdere genomen hebben.

Geavanceerdere modellen dan de B330 waren geen optie voor mij omdat
1) de motor van “hogere” modellen toch dezelfde is als deze die ik nu heb
2) ik niet van plan ben mijn job op te geven om professioneel naaister te worden
3) 144 siersteken mij dus echt niets zeggen; als ik al zou willen borduren, doe ik dat wel met de hand.

Nog een klein woordje over de winkel: ik kocht de machine bij “Huis Van de Vijver” in Aalst, op aanraden van mijn naai-juf. De baas van de winkel is -behalve ne goeie verkoper- ook een zeer bekwaam vakman. Hij verkoopt enkel Bernina’s, maar doet ook herstellingen van andere machines (“Aja madammeke, natuurlijk doe ik herstellingen van andere merken, want die Bernina’s gaan niet kapot hé.”).
Hij neemt echt de tijd om de machines uitgebreid te tonen, heeft heel veel vakkennis en is zeer vriendelijk. Toen ik beslist had welke machine het zou worden, heeft hij mijn machine volledig klaargezet, terwijl zijn vrouw mij een spoedcursus B330 gaf, zodat ik alvast kon starten.
Volgende week krijg nog ik een uitgebreide privécursus, om echt alle ins & outs van de machine te leren kennen. En daarna nog één, of twee, of drie, moest dat nodig zijn. En zo’n service, daar maak ik graag reclame voor.

*Toen ik na mijn aankoop in de winkel stond te wachten op mijn man die de auto haalde, kwam er een oud vrouwtje binnen. Ze wou een nieuwe riem voor haar trapnaaimachine. Toen de verkoper zei dat ze geluk had dat hij dat nog verkocht, aangezien alles tegenwoordig elektrisch is, zei ze: "Jamaar, ik moet daar nikske van weten, van zo'n machien met ellentriek!" Daar stond ik dan, met mijn gloednieuwe ellentrieken machien. Hopelijk gaat ze even lang mee als die van haar!