Darwin is onze kat. Kattin eigenlijk, maar dat wisten we nog niet op het moment dat we de naam kozen. Darwin was acht weken toen we haar kregen. Ze is heel lief, heeft altijd honger en in bomen klimmen is haar favoriete hobby. De enige boom in ons tuintje was een lelijke spar, en die hebben we dan ook weggedaan. Tot de nieuwe bomen zijn geplant, moet Darwin het stellen met de spar van de buren en dit speelgoedje dat ik voor haar haakte:
Vraag mij niet meer hoe ik het deed, want ik weet het niet meer. Ik denk dat ik gewoon een bol wou haken en op het einde dacht: laat ik er meteen maar een lintje aan haken ook. En toen het lintje klaar was, leek een lus om je hand door te steken ook wel handig. Darwin vindt het wel leuk, en de kindjes die op bezoek komen ook...
vrijdag 11 december 2009
speelgoed voor Joske
Joske is de baby die op dit moment in mijn buik zit. Nog 6 weken, dus we zijn de dagen aan het aftellen. Joske is de werknaam, aangezien we niet weten of het een jongen of een meisje wordt, en “Joske” gaat voor de beide geslachten.
Dit is het eerste stukje speelgoed dat ik maakte/haakte voor Jos: een dodecahedron, een 12-hoek dus. Applaus en een kus van mij voor wie een meer baby-vriendelijke naam kan vinden voor dit ding-dat-rolt-maar-toch-geen-bal-is. Binnenin zit een belletje, dus eigenlijk is het ook een beetje een rammelaar. Het is supermakkelijk om te maken; gewoon 12 “nopjes” haken en die dan aan elkaar zetten.
Ik vond het idee en de werkbeschrijving op deze site.
Mijn tweede speelgoed-project was een speeldeken. Van een vriendin uit de naailes wiens kinderen het baby-stadium voorbij zijn, kreeg ik Knippie-baby’s van 10 jaar geleden. Superleuk en mega-inspirerend (terug van voor de tijd dat ik de weblogs ontdekte). Ik maakte in mijn hoofd een mengeling van een patchwork-dekentje, een speeltapijt met boerderij uit deze boekjes en de speeldekentjes die in de kinderwinkels te vinden zijn. En dit is het resultaat: een dekentje met overschotlapjes in alle kleuren van de regenboog en met deurjes / vakjes waar speeltjes in verborgen zitten. Bovendien zit er een rits in, zodat er een Ikea-dekbedje in past (lekker zacht), en waardoor het volledig wasbaar is (kwestie van het speeksel- en melkproof te maken).
Dit is het eerste stukje speelgoed dat ik maakte/haakte voor Jos: een dodecahedron, een 12-hoek dus. Applaus en een kus van mij voor wie een meer baby-vriendelijke naam kan vinden voor dit ding-dat-rolt-maar-toch-geen-bal-is. Binnenin zit een belletje, dus eigenlijk is het ook een beetje een rammelaar. Het is supermakkelijk om te maken; gewoon 12 “nopjes” haken en die dan aan elkaar zetten.
Ik vond het idee en de werkbeschrijving op deze site.
Mijn tweede speelgoed-project was een speeldeken. Van een vriendin uit de naailes wiens kinderen het baby-stadium voorbij zijn, kreeg ik Knippie-baby’s van 10 jaar geleden. Superleuk en mega-inspirerend (terug van voor de tijd dat ik de weblogs ontdekte). Ik maakte in mijn hoofd een mengeling van een patchwork-dekentje, een speeltapijt met boerderij uit deze boekjes en de speeldekentjes die in de kinderwinkels te vinden zijn. En dit is het resultaat: een dekentje met overschotlapjes in alle kleuren van de regenboog en met deurjes / vakjes waar speeltjes in verborgen zitten. Bovendien zit er een rits in, zodat er een Ikea-dekbedje in past (lekker zacht), en waardoor het volledig wasbaar is (kwestie van het speeksel- en melkproof te maken).
kraamcadeautjes
Ik ben lang niet de enige die graag zelf kraamcadeautjes maakt, want dat is blijkbaar een must voor iedereen die in zijn vrije uren het liefst verdwijnt achter een berg stof en een naaimachine.
Deze zijn enkele voorbeeldjes van toen ik nog niet vertrouwd was met het Grote Inspiratie Web, en voor ik mijn eigen labeltjes had…
Dit is een beertjes-rammelaar voor Korneel, het zoontje van een collega. Het is mijn àller-eerste kraamcadeautje (is er misschien een beetje aan te zien). Patroon is te vinden op de site van ottobre.
Dit zijn dan enkele gepersonaliseerde items, met telkens de eerste letter van de voornaam van de baby. Met de klok mee: een slabbetje voor Ibe, een body voor Felien, een slabbetje voor Fran en een T-shirt voor Théo. Bij Théo en Felien had ik de voordelen van dubbele Vlieseline nog niet ontdekt, ik hoop dat de letters na de eerste wasbeurt nog min of meer leesbaar waren (moet dat dringend eens vragen aan hun respectievelijke moeders). Maar ja, 't is de bedoeling dat we leren uit onze fouten, niet?
Tegenwoordig probeer ik de cadeautjes min of meer af te stemmen op het geboortekaartje, voorbeeldjes volgen later nog.
Deze zijn enkele voorbeeldjes van toen ik nog niet vertrouwd was met het Grote Inspiratie Web, en voor ik mijn eigen labeltjes had…
Dit is een beertjes-rammelaar voor Korneel, het zoontje van een collega. Het is mijn àller-eerste kraamcadeautje (is er misschien een beetje aan te zien). Patroon is te vinden op de site van ottobre.
Dit zijn dan enkele gepersonaliseerde items, met telkens de eerste letter van de voornaam van de baby. Met de klok mee: een slabbetje voor Ibe, een body voor Felien, een slabbetje voor Fran en een T-shirt voor Théo. Bij Théo en Felien had ik de voordelen van dubbele Vlieseline nog niet ontdekt, ik hoop dat de letters na de eerste wasbeurt nog min of meer leesbaar waren (moet dat dringend eens vragen aan hun respectievelijke moeders). Maar ja, 't is de bedoeling dat we leren uit onze fouten, niet?
Tegenwoordig probeer ik de cadeautjes min of meer af te stemmen op het geboortekaartje, voorbeeldjes volgen later nog.
hier ben ik
Joepie, ‘t is gelukt, een blog aanmaken!
Per toeval belandde ik enkele weken geleden al surfend op de sites van Meisjesmama en Annelyse, en sindsdien is voor mij de Wondere Wereld van de Bloggende Creatieve Moeders opengegaan. Want, hoera, iedereen verwijst naar elkaar en zo kan je makkelijk verdwalen in wat ik noem het Grote Inspiratie Web(log). Met als gevolg dat mijn man menig avond van een verdieping lager wanhopig vraagt wanneer ik nog eens bij hem kom zitten :-S
Ik ben ook blij dat ik mij ondertussen allang niet meer “de seut die breide en haakte in haar vrije tijd en al heel lang naailes wou volgen maar niet goed durfde” voel, omdat er blijkbaar nog tig jonge, leuke, handwerkende vrouwen zijn in deze wereld die echt héle toffe dingen maken.
Ondertussen ongeveer een jaar geleden gestart met die naailes, en nog geen moment spijt gehad. Omdat het in de naailes echt volgens het boekje gaat (lees: zeer grondig maar daardoor ook een beetje traag), en ik nogal voor de vooruit ben, heb ik de naaimachine van mijn bomma geleend van mijn zus (lees: in ruil voor het gebruik van de o-zo-trouwe Bernina doe ik haar naai- en herstelwerkjes, mooie deal, niet?). Zo kan ik mijn uren terugtrekken op mijn zolder, die als naaiatelier is ingericht, en mij volledig laten gaan. Dit viel goed mee, tot ik via bovengenoemde bloggers het Grote Inspiratie Web ontdekte, en ik nu dus niet meer goed weet wat eerst te maken...
Deels uit dankbaarheid voor de vele ideëen, deels uit fierheid om wat ik zelf fabriceer (je mag toch af en toe eens trots zijn, niet?), heb ik nu dus besloten om mijn eigen weblog te maken. Spannend… (vooral omdat ik nog helemaal geen idee heb hoe alles werkt…)
Per toeval belandde ik enkele weken geleden al surfend op de sites van Meisjesmama en Annelyse, en sindsdien is voor mij de Wondere Wereld van de Bloggende Creatieve Moeders opengegaan. Want, hoera, iedereen verwijst naar elkaar en zo kan je makkelijk verdwalen in wat ik noem het Grote Inspiratie Web(log). Met als gevolg dat mijn man menig avond van een verdieping lager wanhopig vraagt wanneer ik nog eens bij hem kom zitten :-S
Ik ben ook blij dat ik mij ondertussen allang niet meer “de seut die breide en haakte in haar vrije tijd en al heel lang naailes wou volgen maar niet goed durfde” voel, omdat er blijkbaar nog tig jonge, leuke, handwerkende vrouwen zijn in deze wereld die echt héle toffe dingen maken.
Ondertussen ongeveer een jaar geleden gestart met die naailes, en nog geen moment spijt gehad. Omdat het in de naailes echt volgens het boekje gaat (lees: zeer grondig maar daardoor ook een beetje traag), en ik nogal voor de vooruit ben, heb ik de naaimachine van mijn bomma geleend van mijn zus (lees: in ruil voor het gebruik van de o-zo-trouwe Bernina doe ik haar naai- en herstelwerkjes, mooie deal, niet?). Zo kan ik mijn uren terugtrekken op mijn zolder, die als naaiatelier is ingericht, en mij volledig laten gaan. Dit viel goed mee, tot ik via bovengenoemde bloggers het Grote Inspiratie Web ontdekte, en ik nu dus niet meer goed weet wat eerst te maken...
Deels uit dankbaarheid voor de vele ideëen, deels uit fierheid om wat ik zelf fabriceer (je mag toch af en toe eens trots zijn, niet?), heb ik nu dus besloten om mijn eigen weblog te maken. Spannend… (vooral omdat ik nog helemaal geen idee heb hoe alles werkt…)
Abonneren op:
Posts (Atom)