Toen Fientje nog in mijn buik zat, wisten we niet of ze een jongen of een meisje zou zijn (en toen ze er uit kwam, wist ik het ook nog niet, maar dat is een ander verhaal). Het kaartje en de traktaties moesten dus aan een aantal voorwaarden voldoen: unisex kleuren en naamkaartjes voor de traktaties die makkelijk in het ziekenhuis konden worden toegevoegd.
Toen ik
deze washi tape kocht, was ik meteen verkocht voor de kleurencombinatie olijfgroen-auberginepaars. Ik haalde het
ontwerp van Wouts kaartje nog eens boven, veranderde de kleuren en maakte het eenvoudiger (raar hoe je smaak op 3,5 jaar tijd toch wel wat verandert). En voilà, kaartje klaar!
Hoewel ik veel positieve reacties kreeg over de
doopsuikerzakjes van Wout, zag ik het deze keer niet zitten om de traktaties te zelf te naaien, wegens te veel andere projecten. Na het zien van
deze suikerbonenzakjes,
leek het mij leuk om iets met buttons te doen. Maar de naam erop laten
drukken, dat kon niet. Toen ontdekte ik dat er ook magneetbuttons
bestaan, en met
het-rondel-trucje-van-Riet was ook het naamkaartjesprobleem opgelost.
En het vullen van de witte doosjes, dat was een taakje voor onze kleuter...
Ter info: de buttons werden
hier gedrukt; we zijn heel tevreden over hun service!
