Toen ik vier jaar geleden zwanger was van Wout, naaide ik nog maar een half jaartje en zag ik het niet zitten om al voor mezelf iets te maken. Nu leek het me wel een haalbare uitdaging.
In een Diana ("mode om zelf te naaien") uit de jaren stillekens vond ik een patroon van een jurk met een watervalhals. Diana, dat is een tijdschrift dat er verschrikkelijk uitziet, maar eigenlijk zijn de patronen wel degelijk. Je moet alleen even de über-klassieke stofkeuze en styling negeren.
Stof: tricot van het stoffenspektakel
Door mijn
uitgesproken peervorm (onderaan 2 maten meer dan bovenaan) moest het
patroon qua heupen wel wat hertekend worden. Ik tekende echter geen
extra "buikzone", de stof rekt voldoende mee rond mijn steeds groter
wordende buik.
Het voordeel van een goed zittend patroontje is dat je daarmee heel snel een tweede exemplaar kan maken. To be continued dus...
